Ex-olympiër Thomas Van Der Plaetsen kajakt dwars door België voor het Kinderkankerfonds
In maart ondernam ex-olympiër Thomas Van Der Plaetsen een waar huzarenstuk. Hij ondernam een kajaktocht van 700km en dwarste op deze manier gans België. Zijn drijfveer? Het Kinderkankerfonds en zijn nichtje Marie, die zelf getroffen werd door deze ziekte. Om hem tijdens deze tocht te ondersteunen deed Thomas beroep op een van onze huurcampers. Lees hier zijn verslag over dit waanzinnig avontuur.
Vertrek 14/3
Op vrijdag 14 maart vertrekken we richting Torgny, een klein dorpje helemaal in het uiterste zuiden van België. Daar brengen we de nacht door, zo dicht mogelijk bij het startpunt van het avontuur. Vrijdagmiddag, camper volgeladen, klaar voor actie.
De volgende ochtend is het nog bitter koud. Het kwik net onder nul wanneer ik met m’n kajak naar het beginpunt stap. Al na een paar uur peddelen door ijskoud water en met een snijdende wind in m’n gezicht weet ik: de camper is goud waard tijdens deze tocht.
Want tijdens deze tocht kajak ik gemiddeld zo’n 56km/dag. Maar door de vele sluizen dien ik de 35kg zware kajak uit het water te sleuren, deze op wielen te plaatsen om er nadien flink wat stukken mee te lopen. Dit vraagt enorm veel energie.
Onze “Battlestation”
Na een lange dag op het water is het heerlijk om op te warmen, iets warms binnen te lepelen, en weer mens te worden. Maar de camper is meer dan alleen een schuilplek. Het werd onze uitvalsbasis om te overleggen, plannen bij te sturen, gasten te ontvangen voor de podcast en ’s avonds een oase van rust om te slapen, te herstellen en klaar te zijn voor de volgende etappe.
Onze camper is al snel omgedoopt tot de “battlestation”. Voor mij is het de plek waar ik kan bijtanken. Letterlijk en figuurlijk. Met eten, rust en droge kleren. Voor de cameraman is het een rijdende montagecel: foto’s en video’s bewerken, batterijen opladen, bestanden ordenen… alles krijgt er een plaats. Luxe op wielen, en absoluut onmisbaar tijdens een tocht die écht alles van me gaat vragen.
Vechten met mezelf
Na een paar dagen stevig peddelen word ik op dag 5 wakker als een wrak. Misselijk, doodmoe, helemaal leeg. Toch kruip ik weer mijn kajak in, al is het met lood in de armen. Alles doet pijn, ik moet overgeven en krijg niks binnen. Maar stoppen? Geen optie. Elke kilometer die ik laat liggen, moet ik later terug inhalen.
Dus ga ik door. Slag voor slag. Soms letterlijk strompelend. En wanneer het echt niet meer gaat, duik ik de camper in voor een snelle powernap. Die dag wordt een slijtageslag: 23 kilometer in 11 uur. Niet indrukwekkend maar wel doorgezet. De twee dagen daarna gingen iets beter, al voel ik me nog steeds miserabel. Geen energie, geen eten dat binnenbleef. Maar ik zit nog steeds op het water. En daar ging het om.
Het mooiste van het land
Mijn hart ben ik al jaren geleden verloren in de Ardennen. En ook nu laat ik er weer een stukje achter. De Gaumestreek met haar rollende heuvels, oude kasteelruïnes en stille abdijen is prachtig. De vallei van de Semois slingert me door de eindeloze bossen van Chiny en Bouillon. En de Maas tussen Hastière en Namen geef ik zelf een nieuwe bijnaam: “de Ardense Riviera”. Rotswanden, charmante dorpjes, water dat glinstert in het zonlicht. Puur genieten.
Het kanaal Blaton-Ath en de kronkels van de Dender zijn onverwacht mooi, perfect voor fietsers en wandelaars. En uiteraard meandert ook de Leie vrolijk met mijn tocht mee. Ik herontdek mijn eigen land. Vanuit een kajak. Met een camper als trouwe metgezel. Vrijheid, avontuur, en uitdaging op eigen bodem!
Verfrissing, warmte en een goed bed
Na zo’n dag peddelen tot je armen eraf vallen, is de camper geen luxe maar noodzaak. Eerst onder de douche om het zweet, vuil en rivierwater van je af te spoelen. Dan snel de verwarming op om verder op te warmen. En na wat e-mails, social media en organisatie voor de volgende dag gewoon keihard neerploffen in dat bed, op van de vermoeidheid, met een hoofd dat nog steeds meedanst met de golfslag van de rivier.
En dan is er nog de keuken. Mijn dagelijkse redding. Want met een verbruik van zo’n 6000 a 7000 calorieën per dag moest er stevig gegeten worden. Pasta, havermout, restjes van gisteren. Als het maar vulde. De camper is niet gewoon een voertuig, het is mijn basis, mijn keuken, mijn badkamer én mijn bed in één. Een klein huisje op wielen, perfect voor een grote uitdaging.
Missie geslaagd
De laatste dagen zijn pittig. Mijn lijf is op, het bed in de camper zuigt me elke nacht een stukje dieper en de weg eruit wordt elke ochtend wat steiler. Maar op dag 10 vind opnieuw heel wat kracht en inspiratie om door te gaan. Want ik komt aan in mijn thuisstad Deinze. De vele supporters doen me goed. En na 12 dagen en zo’n 700 kilometer op het water, haal ik de finish: het Westerpunt in De Panne.
17.000 euro ingezameld voor het Kinderkankerfonds. Een zot avontuur afgerond. En geen seconde alleen, dankzij ons rijdend huis op vier wielen.
Proficiat Thomas met deze fantastische prestatie. We zijn trots dat we hier een klein steentje aan hebben kunnen bijdragen.
