Met de Kepler One door de machtige bergen
De machtige Franse berglandschappen spreken ons enorm aan! We willen graag helemaal zelfvoorzienend reizen en dus kozen we voor Vanomobils compacte Westfalia Kepler One. Dit camperbusje zou ons de vrijheid geven om op bijna eender welke plek neer te strijken! We plannen dus niet vooruit en zoeken onze slaaplocaties spontaan via de Camp4night app. Op 16 augustus is het zover, we vertrekken richting Savoie en Vanoise!
LETTERLIJK EN FIGUURLIJK IN DE WOLKEN
Op de tweede nacht arriveren we ’s avonds op een parkeerplaats met een prachtig uitzicht vlakbij de Zwitserse grens. De Camp4night app blijkt populair te zijn, want we staan er niet alleen. En terecht, want we mogen er ontwaken met een adembenemend zicht op hoge, mistige rotsen die belicht worden door een oranje ochtendzon. We nemen het zicht van de groene bergen in ons op terwijl de wolken dansend opstijgen uit de vochtige grond. Hierdoor lijkt het landschap elke minuut te veranderen.
We ontdekken dat er enkele uitgestippelde wandelroutes vertrekken vanop onze camperplaats en na onze koffie beginnen we aan een tocht naar boven. We waren echter niet voorbereid op de hoogte en de steile paden zorgen ervoor dat we soms helemaal buiten adem geraken… Maar de wandeling is het absoluut waard. Al verbergen de bergtoppen zich in de mist, toch zijn we verwonderd en dankbaar dat we dit op onze tweede reisdag al kunnen meemaken!
VAN IJSKOUDE WIND NAAR T-SHIRT & ZONNECRÈME
We hebben de smaak van deze overweldigende regio te pakken en verlangen naar meer. Daarom zetten we onze rit verder richting de Savoie. Omgeven door verschillende skioorden leidde een baantje ons rond langs de Alpe d’Huez. Een heel fotogenieke plaats, maar het weer valt jammer genoeg tegen. Buien wisselen rukwinden af en we krijgen het best koud.
Tijd om het busje om te bouwen van een rijtuig naar een woning! We merken dat het ombouwen van de camper nog niet vanzelf gaat en de tijd razendsnel voorbij tikt. Dozen verplaatsen, stoelen wegsteken, dak omhoogduwen, schoenen aan de kant, tafeltje installeren, gasvuur aanleggen... Leven in de camper vraagt een inspanning, maar wat het teruggeeft weegt er wel nog steeds helemaal tegenop.
Na even te vertoeven in de camper beangstigen het onweer en die ijskoude wind over de kale bergtoppen ons toch iets teveel. We willen heel graag in dit gebergte vertoeven maar de nood aan warmte is groter. We beslissen dus om toch af te dalen en verblijven die nacht op een plek waar we genoeg hebben aan onze T-shirts en zelf zonnecrème moeten smeren!
BUCKETLIST: CHECK!
Na één nacht keren we terug naar de hoge rotsen. We zijn vastberaden om de bergtoppen te zien die zich tot nog toe in de wolken verstoppen. We kiezen een andere weg die ons tot bij een stuwmeer brengt. Een grijzig groene compositie van onherbergzame en steile vlakken omsingelen een prachtig azuurblauw meer. We dachten dat het uitzicht van de dag ervoor niet overtroffen kon worden, maar dan hadden we geen rekening gehouden met dit stuwmeer. De wind is hard en koud maar toch zien we alle mensen hun auto aan de kant plaatsen en hun smartphone bovenhalen om dit uitzicht vast te leggen. Of dat proberen ze toch, maar geen enkel scherm kan deze live view evenaren.
Op Dayo’s Bucket list staat zijn wens om ooit te zwemmen in een gletsjermeer. Deze kans kan hij dus niet zomaar laten voorbij gaan. “Vous avez beaucoup de courage!” zeggen twee vrouwen tegen me. Samen overwinnen we de koude en wat een ervaring!
De nacht is goed verlopen en de heldere ochtendhemel toont ons inderdaad nieuwe, zelfs besneeuwde toppen. Eindelijk! De tijd in hoge bergen lijkt trager voorbij te gaan. Koeien grazen al wandelend over de steile flanken, vroege wielrenners worden zoemende stipjes in de verte. De bergen weten niets van onze tijdsindeling. De wolken drijven voorbij en de bergrivieren stromen. Wij leren hier om even gewoon niets te doen en te genieten op het tempo van de bergen.
ÉEN WORDEN MET ONS BUSJE
Naarmate onze reis tot een einde komt, worden we meer één met het busje. Het ombouwen is nu een samenspel en we hoeven niets meer tegen elkaar te zeggen. Rijden is daarnaast een absoluut plezier. Aan elke reis komt een eind. Meestal voel je dat einde aan wanneer je je terugweg aanvat, maar met de camper waren we echt op reis tot we onze straat weer inreden.
Heel erg bedankt aan Dayo en Emma om hun ervaring met ons te willen delen!
Tekst door Emma Boeyaert
Foto’s door Dayo Clinckspoor
